Op Mens en Tuin vieren we Sint Jan, het jaarfeest dat het midden van de zomer viert op 24 juni. Onze tuin staat op dit moment in volle bloei. Het gele Sint Janskruid bloeit tussen de blauwe beemdooievaarsbek en de zachtroze tuingeranium. De puntwederik kleurt de tuin eigeel. De grassen zijn prachtig roze, rood en bruin.
Tussen alle bloemen vliegen en zoemen honingbijen, solitaire bijen en vliegen. Koolwitjes en atalanta’s dartelen langs de bloemen en hoger fladderen de boomblauwtjes. Als ieder jaar kruist een gehakkelde aurelia mijn pad als ik langs de rozentuin loop. Hij was op weg naar de duizendknoop waar talloze bijen en vlinders zich tegoed doen aan de bloemen die zich net aan het openen zijn. Nu is het nog rustig, later in de zomer kun je het gezoem op een afstand horen.
We hebben al weer heel wat aardbeien en aalbessen geoogst en wachten nu op de zwarte bessen en de kruisbessen. De eerste courgettes zijn al te zien. Het leeuwendeel van de opkweek zit er nu op. De komende twee maanden staan vooral in het teken van verzorgen en beheersen. De planten moeten voldoende water krijgen, ongewenste kruiden halen we weg en de eerste zaden kunnen al geoogst worden. We plukken de bloemen van het Sint Janskruid om olie van te maken. Prachtig om te zien hoe die gele bloemen de olie bloedrood kleuren van alle opgevangen zonlicht.
Dit genieten van de natuur die zich in haar volle pracht laat zien is toch wel de essentie van de Sint Janstijd. Dit is de tijd waarin de aarde zich, aan onze kant van de aardbol, helemaal ontvouwt. Helemaal is uitgeademd. Zoals ze in de kersttijd zich juist helemaal in zichzelf terug heeft getrokken, zo is deze tijd juist het uiterst tegenovergestelde daarvan. Waar we in de adventstijd in zachte blijde verwachting kunnen zijn, binnen bij de kachel, vol innerlijke hoop. Zo staat Sint Jan juist in het teken van het jubelen en het dansen, het spelen en het rennen. Buiten willen we zijn en we heffen onze armen in de lucht. Wij zijn ook naar buiten gegaan, naar het bos. We hebben trommels meegenomen en wie wilde ging trommelen of later liedjes zingen bij het vuur. Het is dan ook leuk om te gaan dansen, bijvoorbeeld met zijn allen De Zevensprong te doen. En zoals we ons in de kersttijd vooral richten op onze innerlijke kracht, binnen in onszelf. Zo kunnen we in de zomer, terwijl we genieten van het buiten zijn op het strand, in het bos of in de eigen tuin, ons eigen, benauwende ik even vergeten en ervaren dat we verbonden zijn met de natuur, misschien zelfs ervaren dat de natuur bezield is. (Geschreven door Annette Versteege.)
Mijke Floor van Waesberge van onze locatie Mens en Tuin in het Park heeft over de betekenis van Sint Jan een prachtig stuk geschreven dat we jullie niet willen onthouden:
Zondag 24 juni was het Sint Jan. Johannes de Doper was de mens van de zomerzonnewende. Deze hele week staan we op de tuin stil bij Sint Jan. Van onze locatie in Moerwijk kregen we een prachtig boeket met onder andere Sint Jansbloemen, die nu geel bloeien. Iedereen nam iets lekkers te eten mee voor de lunch en we spraken over ieders favoriete seizoen, één van de ritmes binnen een jaar.
We vieren de jaarfeesten om vorm te geven aan het jaarritme. Ritme vinden we onder andere terug in onze ademhaling, dag en nacht, de dagen van de week en de maanden. Als je de aarde ziet als een levend wezen dan heeft de aarde ook levensritmen. Zo houden de jaargetijden verband met het in- en uitademen van de aarde. Met Sint Jan eindigt de uitademing van de aarde, die met kerst werd ingezet en begint de inademing, die met kerst weer eindigt. In de winter is de aarde bij zichzelf en helemaal wakker. Ze slaapt in wanneer de lente overgaat in de zomer. Wanneer wij zelf slapen is ons lichaam als een tuin waarin het leven fris groeit en bloeit, zodat wij de volgende morgen weer hersteld zijn van de afbraakprocessen die zich overdag afspelen. Zo wordt in de zomer de aarde vernieuwd, nadat ze in de kosmos nieuwe vurige kracht heeft opgedaan.
Met de zomerzonnewende bereikt de natuur haar hoogtepunt. Je zou kunnen zeggen dat de aarde buiten zichzelf raakt en één is met de kosmos. In voor-Christelijke tijden dansten mensen om het vuur en raakten in een zonne-extase. Johannes de Doper kwam als mens overeen met die zomerse extase. Sint Jan is het feest van de zon die weer langzaam daalt, het is het feest van het licht dat langzaam weer afneemt. De klimmende zon doet groeien, geeft bloesem en de dalende zon doet rijpen en geeft vrucht. De zon is drager en schenker van leven en het oerfenomeen van ritme. Het menselijk leven komt overeen met dat van de jaarcyclus, waarbij de zomerzonnewende staat voor het midden van ons leven om erna tot rijping te komen.
